Lyrik: Mairegen / Poesía: Lluvia de mayo / Poésie : Pluie de mai / Letra: Chuva de Maio / Poesi: Må regna

Lyrik: Mairegen

Ich liebe den Regen,
der langsam meine Sinne benetzt;
er erinnert mich an früher,
als die Welt noch anders war,
ich anders war,
alles anders war.

Im Mairegen liegt ein Hauch von Zuhause,
sanft wie Erinnerung,
still wie ein Traum.
Die Tropfen erzählen,
was niemand mehr sagt –
und die Seele hört zu.

Im Mai fällt er vom Himmel hernieder,
ein familiärer Hauch liegt in der Luft.
Bilder scheinen,
verschwimmen im Klang der Regenflut,
alles erfrischt.

Die Natur atmet auf,
die Welt ist stiller,
der Staub der Tage –
abgewaschen, fortgespült.
Der Wind trägt hinweg
das Los der Zeit –
verblasst.

Im Mairegen liegt ein Hauch von Zuhause,
sanft wie Erinnerung,
still wie ein Traum.
Die Tropfen erzählen,
was niemand mehr sagt –
und die Seele hört zu.

Wärmende Erinnerungen,
beim Klang des Mairegens –
für einen kurzen Augenblick
füllt er die Seele.

S. Noir


Poesía: Lluvia de mayo

Amo la lluvia
que lentamente moja mis sentidos;
me recuerda tiempos pasados,
cuando el mundo era distinto,
yo era distinto,
todo era distinto.

En la lluvia de mayo hay un soplo de hogar,
suave como el recuerdo,
silencioso como un sueño.
Las gotas cuentan
lo que nadie ya dice –
y el alma escucha.

En mayo cae del cielo,
un soplo familiar flota en el aire.
Imágenes brillan,
se desvanecen en el sonido de la lluvia torrencial,
todo se renueva.

La naturaleza respira,
el mundo se vuelve más callado,
el polvo de los días –
lavado, arrastrado.
El viento se lleva
el peso del tiempo –
y se desvanece.

En la lluvia de mayo hay un soplo de hogar,
suave como el recuerdo,
silencioso como un sueño.
Las gotas cuentan
lo que nadie ya dice –
y el alma escucha.

Recuerdos cálidos
con el sonido de la lluvia de mayo –
por un breve instante
llena el alma.

S. Noir


Poésie : Pluie de mai

J’aime la pluie
qui caresse doucement mes sens ;
elle me rappelle le bon vieux temps,
quand le monde était différent,
moi aussi,
tout était différent.

Dans la pluie de mai, souffle un air de chez moi,
doux comme un souvenir,
léger comme un rêve.
Les gouttes murmurent
ce que plus personne ne dit –
et l’âme les écoute.

En mai, elle tombe du ciel,
l’air sent bon la maison, la vie simple.
Les images dansent,
se fondent dans le chant de l’averse,
et tout s’éveille.

La nature sourit,
le monde ralentit,
la poussière des jours
s’efface, s’en va.
Le vent emporte
le poids du temps –
et tout s’éclaircit.

Dans la pluie de mai, souffle un air de chez moi,
doux comme un souvenir,
léger comme un rêve.
Les gouttes murmurent
ce que plus personne ne dit –
et l’âme les écoute.

Des souvenirs ensoleillés,
portés par la pluie de mai –
et pendant un instant,
l’âme chante.

S. Noir


Letra: Chuva de Maio

Eu amo a chuva,
que lentamente molha os meus sentidos;
ela me faz lembrar do passado,
quando o mundo era diferente,
eu era diferente,
tudo era diferente.

Na chuva de maio há um toque de lar,
suave como lembrança,
silenciosa como um sonho.
As gotas contam
o que ninguém mais diz –
e a alma escuta.

Em maio, ela cai do céu,
um sopro familiar preenche o ar.
Imagens surgem,
dissolvem-se no som da enxurrada,
tudo se renova.

A natureza respira aliviada,
o mundo fica mais calmo,
a poeira dos dias –
lavada, levada embora.
O vento carrega
o fardo do tempo –
esmaecido.

Na chuva de maio há um toque de lar,
suave como lembrança,
silenciosa como um sonho.
As gotas contam
o que ninguém mais diz –
e a alma escuta.

Memórias calorosas,
ao som da chuva de maio –
por um breve momento
ela preenche a alma.

S. Noir


Poesi: Må regna

Jag älskar regnet,
som långsamt fuktar mina sinnen;
det får mig att minnas förr,
när världen var annorlunda,
jag var annorlunda,
allt var annorlunda.

I majregnet finns en känsla av hem,
mjuk som ett minne,
tyst som en dröm.
Dropparna berättar
det som ingen längre säger –
och själen lyssnar.

I maj faller det från himlen,
en familjär ton fyller luften.
Bilder glimtar till,
suddas ut i regnets brus,
allt blir friskt igen.

Naturen andas ut,
världen blir tystare,
dagarnas damm –
avtvättat, bortspolat.
Vinden bär bort
tidens börda –
bleknar.

I majregnet finns en känsla av hem,
mjuk som ett minne,
tyst som en dröm.
Dropparna berättar
det som ingen längre säger –
och själen lyssnar.

Värmande minnen,
till ljudet av majregn –
för ett ögonblick
fyller det själen.

S. Noir